Ağrının Hoş Kadınlarıyla Alevler Gibi

Bir refleksti. Aniden grev bu kaprislerine biri,
çaresiz bırakarak. Durdurmak zorunda kaldılar. Dondurma vardı.

Çift dip koniler, el dondurma yaptı. Bir çift gibi kıkırdayarak
çocuklar, yalnızca kullanılabilir booth, birine geri almışlardır
dükkanın köşesinde.

“Bütün pis oluyorsun,” dedi, dondurma izliyor
elini üzerine koninin yan camı. “Belki de çok fazla
işlemek.”

Gözleri her hareketi ona yapışmış oluyor ve yuttu
durdu ve ona baktı zor. “Eğer şimdi özür diliyorum,” dedi
dedi ki, “keser misin?”

Sadece cevabı yumuşak bir gülümseme vardı. Dondurma sürtünme
dudakları karşı, dondurma ucu ele geçirdi, emme
bir an önce tekrar yalamaya başladı. Yukarı ve aşağı, etrafında
koni, dondurma şekillendirme, bilerek bakmadan edemiyordu.

Gözünün ucuyla, üniversiteden bir tablo görebiliyordu
yaş odanın çocuklar, karşısında onun kadar iyi adam ona bakarak
tablo. Gülümsemeye devam et, yüzünü kapatmak için zordu, bilmek vardı
bu ani seyirci.